Onderschat nooit een gat in de weg

Nog 12 dagen en we zijn weer thuis. Ongelofelijk maar waar. Maar 12 dagen is nog een hele vakantie op zich dus nog lang geen tijd voor goodbyes, sentimentele terugblikken en memoire-bundels voor het leven. Mààr omdat we Zuid-Afrika vroegtijdig verlaten en de laatste week de zon opzoeken mag een kleine preview van de eindconclusie in de vorm van wat “lessons learned" over dit (te) gekke land best toch? Komtie:
1. Onderschat nooit een gat in de weg. Want die zijn ontzettend leuk als je als 2-jarige op de schoot van opa zit maar niet als je ze als 32- jarige chauffeur in een vreemd land als een levensechte mario-cart coureur moet ontwijken. Ik heb ze vervloekt de eindeloze wegwerkzaamheden in ons kikkerland maar met hernieuwd respect houd ik voortaan mijn mond.
2. De uitdrukking brutale aap is enorm ondergewaardeerd.. Maar dan echt! Wat zijn die beesten brutaal. Mijn eerste persoonlijke ontmoeting met dit brutale schepsel was toen ik in de spiegel zijn verschijning op de koelkast zag springen en een heel brood veroveren. In afwezigheid van de man zat er niets anders op dan als een dollevrouw op hem af te rennen en hem weg te jagen. Met succes overigens! De tweede tèt a têt was al niet beter toen hij zich uit een boom op mijn ontbijtbord liet vallen. Voor een ieder die ooit in deze situatie komt: Op een bankje gaan staan en “Niels doe iets” gillen werkt bij muizen maar niet bij deze boeven. Brutale apen zijn het!
3. Waar zijn die strandbedjes? Na weken reizen waar het tijd voor de beentjes omhoog en ondanks de mooie stranden en heerlijke zee hebben we de strandbedjes niet gevonden. Wellicht een commerciële kans die ik kan slijten bij mijn productiebedrijven. De productie en export van strandbeden. Waarschijnlijk nog het beste idee om dit bedrijf op locatie neer te zetten want met 48% (!) werkeloosheid kan dit land wel wat business gebruiken.
4. De big 5.. Ja die gasten zijn groot! En mooi en dankzij onze fantastische Safari hebben we ze allemaal mogen bewonderen. Kwartet! (+1 of is dat quintet? Anyone?). Absoluut hét hoogtepunt van dit stuk van onze reis.
5. Die boeren kunnen vechten.. ik ben de laatste tijd nog nooit zo vaak met een boerin vergeleken als sinds ik een dorpsvrouw ben en wellicht dat onze interesse daarom extra uitging naar de afrikaanse boeren die, verdreven uit Kaap de goede hoop hun heil zochten in spioenkop waar wij het allermooiste verblijf van onze reis hadden. Hier leerden wij dat tijdens de “battle of Spioenkop” in 1901 de boeren na een heftige veldstrijd met de Engelsen hun zege mochten vieren. Dat de in rood gestoken Engelsen van toen nog steeds geëerd worden in hun eigen land met een eigen tribune van voetbalclub Liverpool houdt de geschiedenis nog altijd levend.
6. Het blijft Zuid-Afrika. Een uitspraak van een eigenaar van een lodge waar we verbleven en op zoveel dingen hier van toepassing. Een land dat met geen ander land te vergelijken is. Met haar prachtige natuur en talloze kleuren waar aan de andere kant huidskleur voelbaar aanwezig bepalend is voor wat je kan doen en wie je wil zijn. Dit werkt inmiddels twee kanten op maar daarmee niet minder aanwezig. Waar we zoveel vriendelijke en behulpzame mensen hebben ontmoet maar waar je je voor je eigen veiligheid toch vaak opgesloten voelt. Het is eigenlijk net als met het gat in de weg. Zolang je erom heen rijdt geniet je van de reis maar je weet altijd dat je erin kunt vallen. Een land met een complexe geschiedenis die nog lang niet tot het verleden behoort.
7. “Let your actions always reflect your hopes and not your
fears “ (Nelson Mandela). En dan komen we met dit citaat van deze invloedrijke “Madiba” ineens gevaarlijk dicht bij de eindconclusie. Er was soms twijfel en heel soms angst. Voor apen, voor overvallers voor wegpiraten en voor afgronden. Voor de dreiging die soms terecht of onterecht wordt uitgestraald met hoge hekken en bewapende beveiliging. Maar de wil en daarmee de hoop waren altijd groter. Angst is geen goede raadgever en hoop doet leven zeggen ze toch? Wat mij betreft de waarheid als een koe (yes alweer met 1 been terug in Warder) . We hadden nooit zoveel mooie dingen meegemaakt als ik alle keren dat ik rechtsomkeert had willen maken gedraaid was. Ik heb me in dit land vaker dan op de rest van de reis afgevraagd “waarom)? Maar de man die dit jaar 100 zou zijn geworden had altijd het antwoord.